Budapeszt, 27 grudnia 2025 r.

Zawiadamiający:

dr Marcin Romanowski

Prezes Stowarzyszenia Zjednoczona Prawica Marcina Romanowskiego

Poseł na Sejm RP

Adres do korespondencji w sprawie:

Biuro poselskie Marcina Romanowskiego

ul. Kościuszki 11

23-400 Biłgoraj

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

Na podstawie art. 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego, zawiadamiam o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa:

Waldemar Żurek, Minister Sprawiedliwości, Adam Bodnar, były Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny oraz Zuzanna Rudzińska-Bluszcz, była podsekretarz stanu, Arkadiusz Myrcha, sekretarz stanu, Sławomir Pałka, sekretarz stanu w różnych okresach czasu odpowiedzialni za nadzór nad wdrażaniem Krajowego Planu Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Małoletnich na lata 2023-2026,

w okresie co najmniej od dnia 13 grudnia 2023 roku w Warszawie oraz innych miejscach, będąc funkcjonariuszami publicznym działając w celu osiągnięcia korzyści osobistej, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi funkcjonariuszami publicznymi Ministerstwa Sprawiedliwości, innych instytucji publicznych wymienionych w uchwale nr 204 Rady Ministrów z dnia 17 października 2023 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Małoletnich na lata 2023–2026 (MP z 2023 r., poz. 1235) i innymi nieustalonymi osobami, w ramach ustalonego podziału ról. będąc zobowiązanymi w związku z art. 8 ustawy z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (tzw. ustawa Kamilka) na podstawie zarządzenia Nr 247 /23/BM Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia  2023 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności członków Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Dyrektora Generalnego Urzędu, zarządzenia Nr 220 /24/DL Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 lipca 2024 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności członków Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Dyrektora Generalnego Urzędu oraz zarządzenia Nr 247 /23/BM Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 listopada 2025 r. w sprawie ustalenia zakresu czynności członków Kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości oraz Dyrektora Generalnego Urzędu (z późn. zmianami wymienionych zarządzeń),

nie dopełnili powierzonych im obowiązków sprawowania należytego nadzoru nad wdrażaniem działań przewidzianych w uchwale nr 204 Rady Ministrów z dnia 17 października 2023 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Małoletnich na lata 2023–2026 (MP z 2023 r., poz. 1235), mimo świadomości narastającego zagrożenia zagrożeniami przestępczością na tle seksualnym wobec małoletnich,

doprowadzili do istotnych zaniedbań we wdrażaniu i nadzorowaniu wdrażania działań przewidzianych w ww. uchwale wydanej na podstawie art. 8 ustawy z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (tzw. ustawa Kamilka), dodatkowo wbrew obowiązkowi prawnemu z art. 193 ust. 1 Regulaminu Sejmu ukrywając te fakty przed opinią publiczną,

naruszając przy tym konstytucyjne, ustawowe i międzynarodowe zobowiązania do podejmowania działań mających na celu ochronę, zapobieganie i walkę z seksualnym  wykorzystywaniem  dzieci, w tym zwłaszcza instytucjami związanymi ze szkolnictwem, służbą zdrowia, pomocą społeczną oraz organami ścigania i organami sądowymi,

czym działali na szkodę interesu publicznego i prywatnego polegającego na ochronie dzieci przez przemocą i seksualnym wykorzystywaniem, w tym w szczególności w ramach działań prewencyjnych oraz koordynacji działań instytucji publicznych i społecznych,

a zarzuconych im czynów dopuścili się działając w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw,

tj. o czyn z 258 k.k. oraz z art. 231 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 72 Konstytucji Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka, a każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją.

Umiejscowienie tego przepisu w Konstytucji pokazuje znaczenie, jakie Rzeczpospolita Polska  nadaje  ochronie najmłodszej części społeczeństwa. Jednocześnie jego implikacją jest obowiązek podejmowania przez państwo wszelkich niezbędnych działań w celu zapewnienia, aby prawa dzieci, tj. osób, które nie ukończyły 18 lat, były należycie chronione i respektowane.  Jednym z tych praw jest prawo do życia w bezpiecznych warunkach, wolnych od krzywdzenia  w jakiejkolwiek formie.

Polska jest stroną Konwencji  o  prawach  dziecka  (Dz. U.  z  1991  r.  poz.  526) nazywanej  „światową konstytucją praw dziecka”. W stosunku do Polski weszła ona w życie 7 lipca 1991 r.  (Dz. U. z 1991  r. poz. 526). Polska ratyfikowała również dwa Protokoły fakultatywne do Konwencji, w tym Protokół fakultatywny w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii przyjęty w Nowym Jorku 25  maja  2000  r.,  który wszedł w życie w stosunku do Polski 4 marca 2005 r. (Dz. U. z 2007 r. poz. 494). Konwencja o prawach dziecka, formułując katalog praw, które Państwa-Strony mają zapewnić wszystkim osobom, które nie ukończyły 18 lat, nakłada na Państwa-Strony określone obowiązki co do sposobu ich realizacji.

Polska jest stroną licznych umów międzynarodowych, które formułują obowiązki, których realizację zapewniać miała uchwała nr 204 Rady Ministrów z dnia 17 października 2023 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu. W szczególności zgodnie z art. 10  Konwencji  z  Lanzarote, której stroną jest również Polska,  każda ze Stron podejmuje środki niezbędne do zapewnienia koordynacji, zarówno na szczeblu krajowym, jak  i lokalnym, między różnymi instytucjami zajmującymi się ochroną, zapobieganiem i walką z seksualnym  wykorzystywaniem  dzieci  i  niegodziwym  traktowaniem  dzieci  w  celach  seksualnych, w tym zwłaszcza instytucjami związanymi ze szkolnictwem, służbą zdrowia, pomocą społeczną oraz organami ścigania i organami sądowymi.

Ochrona dzieci przed przemocą, w tym szczególnie przed przestępstwami na tle seksualnym, stanowi jedno z fundamentalnych zadań państwa. Jest to obszar o szczególnym znaczeniu społecznym, który powinien być traktowany jako priorytet niezależnie od bieżących sporów politycznych. Każde zaniedbanie w tym zakresie skutkuje nie tylko poważnym, często nieodwracalnym uszczerbkiem dla dobra najmłodszych obywateli, lecz również prowadzi do erozji zaufania obywateli do instytucji publicznych odpowiedzialnych za zapewnienie bezpieczeństwa i przestrzeganie prawa.

W związku z tym z głębokim niepokojem została odnotowana przygotowana w Ministerstwie Sprawiedliwości regulacja obniżająca standard ochrony dzieci przed przemocą, która została przyjęta przez Sejm w sierpniu 2025 roku. Tymczasem standard ustanowiony w tzw. „ustawie Kamilka” – przyjętej w 2023 roku jako wyraz wspólnej troski o bezpieczeństwo dzieci. „Ustawa Kamilka” z 2023 roku była jednym z najważniejszych aktów prawnych ostatnich lat w zakresie przeciwdziałania przemocy wobec małoletnich i stanowiła punkt zwrotny w budowaniu spójnego systemu ochrony dzieci w Polsce.

Dodatkowo ujawnione zostały informacje, zgodnie z którymi od 1 stycznia 2026 roku kończące się projekty z odpowiednio 4 i 3-letniej sieci pomocy osobom pokrzywdzonym oraz pomocy postpenitencjarnej nie będą dalej finansowane, gdyż Ministerstwo Sprawiedliwości nie dopełniło obowiązków, aby na czas zorganizować i przeprowadzić w 2025 roku konkursy na sieć pomocy finansowaną z Funduszu Sprawiedliwości. Okoliczności te stały się przedmiotem zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa złożonym przez posłów Zbigniewa Ziobrę i Mariusza Błaszczaka 22 grudnia 2025 roku.

Dodatkowo okoliczności sprawy niedopełnienia obowiązków w zakresie należytego funkcjonowania sieci pomocowych z Funduszu Sprawiedliwości wskazują na motyw korzyści osobistych w postaci politycznej zemsty jako okoliczności nie tylko decydującej o alokacji ograniczonych zasobów urzędu na potrzeby  politycznych prześladowań i represji politycznych wobec przeciwników. Istotnym czynnikiem opóźnień jest bowiem obawa urzędników przed podejmowaniem decyzji, co potwierdził sam podsekretarz stanu odpowiedzialny za nadzór nad Funduszem Sprawiedliwości. Okoliczność ta wynika wprost z faktu, że formułując zarzuty o absurdalnej konstrukcji, stawiane politykom i urzędnikom z czasów rządów PiS w ramach politycznych represji, obecne kierownictwo Ministerstwa Sprawiedliwości i nielegalna prokuratura de facto dokonują nieuprawnionej kryminalizacji zachowań pozostających w sferze administracyjnego uznania lub będącymi decyzjami politycznymi, dozwolonymi przez prawo. Tym samym urzędnicy obawiają się podejmować decyzji gdy w analogicznych sytuacjach z przeszłości stawiane są poprzednim urzędnikom poważne zarzuty, zamykani są w aresztach wydobywczych, organizowane są brutalne nagonki medialne, łącznie z haniebnymi wypowiedziami i groźbami funkcjonariuszy publicznych najwyższego szczebla. Co stanowi okoliczność wskazującą na motyw korzyści osobistej i politycznej zemsty oraz szkodę dla interesu publicznego w związku z zaniedbaniem obowiązków należytego prowadzenia spraw Funduszu Sprawiedliwości.

Per analogiam, dodatkowo mając na względzie nieudaną próbę obniżenia standardów ochrony poprzez niedoszła do skutku nowelizację oraz ukrywanie odpowiedzi na interpelację dotyczącą stanu wdrażania Krajowego Planu, poważne wątpliwości budzi zarówno terminowość, jak i skuteczność działań podejmowanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości oraz podległe mu lub nadzorowane jednostki w zakresie wdrażania Krajowego Planu Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Małoletnich na lata 2023–2026, przyjętego uchwałą Rady Ministrów z dnia 17 października 2023 r. na podstawie art. 8 tzw. „ustawy Kamilka”.

Plan ten – będący dokumentem strategicznym o charakterze wdrożeniowym – obok rozporządzeń wykonawczych stanowi podstawowy instrument służący wprowadzeniu w życie kompleksowych standardów ochrony dzieci przed przemocą seksualną oraz zapewnienia efektywnego systemu wsparcia dla ofiar takich przestępstw.

Dokument został opracowany w 2023 roku przez interdyscyplinarny zespół ekspertów, z udziałem specjalistów o najwyższych kompetencjach, w oparciu o uznane międzynarodowe standardy, w tym przede wszystkim wytyczne WeProtect Global Alliance. Podczas prac nad Planem kierowano się zarówno potrzebą wzmocnienia standardów ochronnych, jak i koniecznością zapewnienia realnej wykonalności działań przez jednostki wskazane w dokumencie jako realizatorzy lub partnerzy działań systemowych.

Krajowy Plan zawiera szczegółowo określone cele, zadania oraz terminy ich realizacji, przy czym przewidziane w nim działania, choć ambitne, zostały sformułowane z uwzględnieniem rzeczywistych możliwości instytucjonalnych.

W obliczu poważnych uzasadnionego podejrzenia co do znacząco niewystarczającego stanu wdrożenia ww. Planu, wniosłem o pilne i publiczne udzielenie odpowiedzi na pytania dotyczące stopnia, terminowości i kompletności realizacji działań przewidzianych w tym kluczowym dokumencie rządowym, implementującym normy i standardy przewidziane w „ustawie Kamilka”. Zgodnie z informacjami z systemu teleinformatycznego Sejmu, interpelacja trafiła do Ministerstwa Sprawiedliwości 9 września 2025 roku. Mimo upływu przewidzianego a art. 193 ust. 1 Regulaminu Sejmu terminu 21 dni, nie została udzielona odpowiedź, co stanowi jednoznaczną podstawę do uzasadnionego podejrzenia, że doszło do rażącego niedopełnienia obowiązków przez urzędników, w tym w szczególności wysokich urzędników Ministerstwa Sprawiedliwości, odpowiedzialnych za wdrażanie Planu.

W zakresie naruszenia z art. 231 § 1 i 2 k.k. należy zauważyć, że przepis ten stanowi, iż funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Z kolei zgodnie z §  2, jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Przepisy te zatem jasno mają na celu zapewnienie właściwego działania instytucji publicznych i państwowych, a także osób w nich pracujących – pełniących urząd funkcjonariusza publicznego. Powyższe pojęcie określa art. 115 § 13 k.k. – zaś stosownie z art. 115 § 13 pkt 2 i 3 k.k. funkcjonariuszem publicznym jest minister, sekretarz lub podsekretarz stanu oraz urzędnicy urzędów centralnych. Z tego względu strona podmiotowa powyższego czynu została wypełniona.

Stroną sprawczą natomiast jest albo „przekroczenie uprawnień”, albo „niedopełnienie obowiązków”. To pierwsze pojęcie polega na tym, że „podjęte przez sprawcę działanie nie wchodziło w zakres jego kompetencji, lub było podjęte w ramach uprawnień, ale niezgodnie z przepisami prawa, statutem czy ciążącymi na funkcjonariuszu publicznym obowiązkami.(…) konieczne jest także działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego przy czym nie może to być szkoda iluzoryczna” (tak wyrok SN z dnia 17 lipca 2008 roku, WA 24/08, OSNwSK 2008/1, poz. 1510). Drugie zaś działanie – niedopełnienie obowiązków – „obejmuje zarówno zaniechanie podjęcia nałożonego na funkcjonariusza publicznego obowiązku, jak i niewłaściwe jego wykonanie” (tak J. Giezek, Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, Warszawa 2021.).

Dla prawnokarnej oceny działania funkcjonariusza publicznego istotne jest także, czy zachowanie to stanowi dla podmiotu prywatnego lub publicznego zagrożenie szkodą lub stanowi w istocie taką szkodę. W tym zakresie przyjmowane jest, że „działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego oznacza poważne i konkretne prawdopodobieństwo (niebezpieczeństwo) powstania szkody w chronionych interesach lub dobrach jednostki. Przyjmuje się, że głównie chodzi tu o pożytek, korzyść, niemniej sama szkoda rozumiana jest w doktrynie karnistycznej szeroko” (J. Giezek, tamże).

Jak wskazuje się w doktrynie, art. 231 § 1, 2 i 3 k.k. penalizuje tzw. przestępstwo nadużycia władzy (zaufania) przez funkcjonariusza publicznego w następstwie przekroczenia przez niego uprawnień lub niedopełnienia obowiązków i działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Przedmiotem jego ochrony jest prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowej i samorządu terytorialnego i związany z tym autorytet władzy publicznej. (…) Zgodnie z art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, co oznacza podejmowanie działań z poszanowaniem wyrażonych w niej wartości, w sposób, który nie podważa zasad ustrojowych państwa. W tym kontekście należy zgodzić się z poglądem, że Konstytucja RP stanowi źródło ciążących na funkcjonariuszu publicznym obowiązków nie tylko o charakterze ogólnym, ale i szczególnym. (…) (P. Zakrzewski [w:] Kodeks karny. Komentarz, red. J. Majewski, Warszawa 2024, art. 231).

Zauważyć przy tym należy, że znamię „działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego” nie stanowi skutku zachowania się sprawcy, nawet w postaci konkretnego narażenia określonego interesu na niebezpieczeństwo. Jest to cecha samego zachowania sprawczego. Oznacza merytoryczne powiązanie naruszenia norm kompetencyjnych z abstrakcyjną możliwością wystąpienia szkody w prawnie chronionym interesie publicznym lub prywatnym. Dla wykazania realizacji znamion przedmiotowych z art. 231 § 1 k.k. konieczne jest ustalenie, że prawo udzielało ochrony interesowi publicznemu lub prywatnemu, a naruszone przez funkcjonariusza normy prawne współkształtowały zakres tej ochrony (Majewski Jarosław (red.), Kodeks karny. Komentarz WKP 2024).   W przypadku przestępstwa z art. 231 k.k. przedmiotem ochrony jest prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowej i związany z tym autorytet władzy publicznej (A. Barczak-Oplustil, M. Iwański [w:] Kodeks karny. Część szczególna, t. II, cz. II., red. W. Wróbel, A. Zoll, LEX 2017, art. 231, teza 2).

Zorganizowany charakter tej grupy wynika z jej struktury (wykorzystywanie formuły działania resortu sprawiedliwości) i celów w postaci systemowego wykorzystywania instytucji do politycznych represji, naruszających standardy przewidziane w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, w tym w ramach niezwykle niebezpiecznego dla demokratycznego państwa prawa i niespotykanego w żadnym cywilizowanym porządku prawnym zjawiska ingerencji najwyższych rangą przedstawicieli władzy wykonawczej w sferę niezawisłości sędziowskiej.

W zakresie kwalifikacji prawnej zachowania członków kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości i innych nieustalonych osób z art. 258 § 1 kk, tj. podejrzenia popełnienia przestępstwa udziału w zorganizowanej grupie przestępczej wskazać należy, że zgodnie z doktryną i orzecznictwem „zorganizowaną grupę przestępczą tworzą co najmniej trzy osoby, których celem jest popełnienie określonych przestępstw lub też ogólnie popełnianie przestępstw o luźnym związku, m.in. bez stałych ról, w każdym razie określenie ról poszczególnych członków musi charakteryzować się wyższym stopniem konkretyzacji niż przy zwykłym współsprawstwie” (Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2024, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 25.03.1999 r., II AKa 45/99, OSA 2000/2, poz. 15).

Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 23.07.2002 r., II AKa 148/01, Prok. i Pr.-wkł. 2003/4, poz. 20, zauważył że: „Pomocne w ustaleniu treści pojęcia „zorganizowana grupa przestępcza” mogą być także oceny dokonywane z punktu widzenia psychologicznego (powiązania między członkami grupy, wzajemna pomoc, ochrona, jednoczący cel zdobywania środków na utrzymanie, alkohol i rozrywki, jak też na działalność przestępczą), jak i socjologicznego (zbiorowość wyznająca wspólne wartości, zachowująca odrębność od społeczeństwa i jego struktur)”. Przedmiotową grupę, w ramach dokonywania poważnych naruszeń wewnętrznego porządku konstytucyjnego, jawnego łamania prawa i prześladowań opozycji, spaja niewątpliwie motyw działania z niskich pobudek (w szczególności takich jak zemsta) i prób włączania w te prześladowania wymiaru sprawiedliwości. Zasadny jest pogląd Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, wyrażony w wyroku z 23.11.2017 r., II AKa 173/17, LEX nr 2437818, mówiący, że: „Do przypisania przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. nie jest nawet konieczna wiedza o szczegółach organizacji grupy, znajomość wszystkich osób ją tworzących, mechanizmów funkcjonowania. Wystarczy tylko gotowość sprawcy do spełnienia zadań służących tej grupie”; podobnie Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 16.11.2017 r., II AKa 178/17, LEX nr 2437805 wskazał, że zorganizowana grupa przestępcza „Może zaś funkcjonować na zasadzie dobrowolnego udziału w niej jej członków, musi przy tym łączyć ich chęć popełnienia przestępstw jak i gotowość do takich działań na rzecz grupy” (też wyrok Sądu Apelacyjnego  w Poznaniu z 12.11.2020 r., II AKa 217/18, LEX nr 3104650, oraz postanowienie Sądu Najwyższego z 11.02.2021 r., IV KK 567/20, LEX nr 3156197) (Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2024).

Nie budzi też wątpliwości pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z 7.10.2016 r., II KK 136/16, LEX nr 2147280: „Zakwalifikowanie zachowania sprawcy z art. 258 § 1 k.k. nie powoduje pochłonięcia przez ten przepis przestępstw popełnionych przez sprawcę w trakcie jego przynależności do związku albo zorganizowanej grupy i stanowiących realizację ich celu. Za przestępstwa takie sprawca powinien odpowiadać niezależnie od odpowiedzialności za przestępstwo określone w art. 258 § 1 k.k.” (Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2024).

W realiach przedmiotowej sprawy osoby odjęte niniejszym zawiadomieniem, tj. Adam Bodnar, były już Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny, Waldemar Żurek, aktualny Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny, Zuzanna Rudzińska-Bluszcz, była wiceminister sprawiedliwości odpowiedzialna za wdrażanie Krajowego Planu oraz aktualnie odpowiedzialny wiceminister Arkadiusz Myrcha – swoim zachowaniem wypełniły znamiona przestępstwa z art. 231 § 1 i 2 k.k.. W szczególności zauważyć trzeba, że zaniedbanie we wdrażaniu przez Ministerstwo Sprawiedliwości oraz jednostki podległe i nadzorowane, przez powszechne jednostki prokuratury oraz skuteczny nadzór i koordynacja wdrażania przez inne podmioty odpowiedzialne za realizację poszczególnych zadań, stanowi niedopełnienie obowiązków ciążących na funkcjonariuszu publicznym.

Nie ma wątpliwości co do tego, że ww. osoby są funkcjonariuszami publicznymi i dopuściły się czynu zabronionego w związku z zajmowanym stanowiskiem. Bez wątpienia ww. osoby nie podejmując czynności do których były zobowiązane, działały na szkodę interesu publicznego polegającego na prawidłowym funkcjonowaniu instytucji państwowych zobowiązanych Krajowym Planem do określonych, konkretnych pod względem treści i czasu działań wskazanych w ramach poszczególnych zadań. Tymczasem zamiast realizować przewidziane prawem obowiązki, wysocy funkcjonariusze Ministerstwa Sprawiedliwości skupieni byli na zwalnianiu kompetentnych urzędników, usuwaniu z delegacji sędziów i prokuratorów, dezorganizacji pracy urzędu oraz na politycznych prześladowaniach poprzedników, z czego uczynili główny przedmiot swojego zaangażowania. W kontekście działania ww. grupy nie budzi też wątpliwości wypełnienie przesłanki działania w celu osiągnięcia korzyści osobistej, w szczególności w postaci awansu i wsparcia politycznego, a także ich ekspektatyw.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują na wysokie prawdopodobieństwo spełnienia przesłanek udziału w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnienie przestępstw. Osoby odjęte niniejszym zawiadomieniem, tj. aktualni i byli członkowie kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości od 13 grudnia 2023 roku odpowiedzialni bezpośrednio lub jako szefowie resortu za wdrażanie Krajowego Planu oraz inne nieustalone osoby stanowiły grupę liczącą co najmniej 3 osoby, które swoim zachowaniem wypełniły znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 k.k.. Wymieniona grupa (działająca wspólnie z nieustalonymi funkcjonariuszami publicznymi oraz innymi osobami), nie wykonując czynności w ramach przewidzianych prawem wykorzystywała urząd do realizacji celów osobistych w postaci politycznej zemsty, represji i prześladowań politycznych, opisane w postanowieniu SO z 19 grudnia 2025 roku w sprawie uchylenia ENA (Sygn. akt VIII Kop 330/24), a co dodatkowo potwierdzają liczne naruszenia konstytucji oraz ustaw, dokonywane po 13 grudnia 2023 roku również przez wymienione osoby oraz inne osoby z ich obozy politycznego. Wszystkie te osoby były gotowe zrealizować każde polecenie politycznych zwierzchników, godząc się tym samym na niedopełnienie obowiązków. Grupa posiadała swoją strukturę, której szkielet wykonawczy stanowiło kierownictwo Ministerstwa Sprawiedliwości. Zarówno zatem Waldemar Żurek, a wcześniej Adam Bodnar oraz inne osoby – w tym funkcjonariusze publiczni – wyznaczające kierunki działań w chwili popełniania czynu działały nielegalnie, działając przy tym według określonego modus operandi w sposób stały i powtarzalny, na co wskazują okoliczności opisane w zawiadomieniu Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, gdzie obok kwalifikacji z art. 127 i 128 k.k. wskazuje również kwalifikację z art. 258 kk, czyniąc jednocześnie z tej działalności ich główne źródło utrzymania.

W realiach niniejszej sprawy w celu określenia stopnia niedopełnienia obowiązków z art. 231 k.k. należy ustalić terminowość realizacji zadań poprzez odpowiedzi na poniższe pytania odnoszące się do zadań i terminów realizacji wskazanych w Krajowym Planie:

1. Czy do końca 2023 roku został ustalony schemat zasad pozyskiwania oraz gromadzenia danych i czy nastąpiło ustalenie ich zakresu?
2. Jaka była liczba sprawozdań zawierających ww. dane statystyczne za 2024 rok przekazanych do Ministerstwa Sprawiedliwości? Jakie instytucje i w jakim terminie przekazały te dane? Jakie nie przekazały lub przekazały z opóźnieniem i jakie działania naprawcze zostały podjęte, aby dane za 2025 rok zostały przekazane terminowo?
3. W szczególności, Czy do końca 2023 roku został ustalony schemat zasad pozyskiwania oraz gromadzenia danych i ustalenie ich zakresu o liczbie wydanych i wykonanych orzeczeń sądów nakładających obowiązek uczestnictwa w oddziaływaniach terapeutycznych na osoby  skazane za przestępstwa określone w art. 197–203 k.k.
4. Czy zrealizowane zostało zadanie sprawozdawczości zawierające ww. dane statystyczne za 2024 rok? W jakim terminie?
5. Ile zostało przeprowadzonych badań aktowych w celu monitorowania występowania czynów zabronionych / czynów karalnych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, w tym w cyberprzestrzeni? Jakie są wyniki tych badań dostępnych wg aktualnego stanu.
6. Ile sprawozdań, badań, w tym badań społecznych, ekspertyz  oraz  analiz  dotyczących czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, w tym w cyberprzestrzeni zostało opracowanych?
7. Ile analiz prawnych przygotowano na potrzeby planowanych prac legislacyjnych?
8. Ile zmian legislacyjnych wprowadzono oraz ile przygotowano ocen wpływu nowych rozwiązań na realizację założonych celów?
9. Czy do końca 2024 roku został przygotowany program  współpracy oraz zasad wewnętrznej organizacji pracy w obszarze zapobiegania i zwalczania czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich?
10. Jakie działania zostały podjęte w celu powierzenia  Koordynatorom  Komendy Wojewódzkiej Policji (KWP) / Komendy  Stołecznej Policji  (KSP),  policjantom służb kryminalnej (zajmujących się sprawami z zakresu handlu ludźmi) oraz zwalczania cyberprzestępczości z Komendy Głównej Policji  uprawnień do prac przy wykorzystaniu bazy ICSE (International Child Sexual  Exploitation database)? W szczególności jaka jest liczba funkcjonariuszy, którym powierzono uprawnienia do prac przy wykorzystaniu bazy ICSE?
11. Czy do końca 2024 roku powierzono koordynatorom z KWP / KSP / CBZC obowiązki konsultanta dla policjantów z jednostek podległych danej Komendzie Wojewódzkiej w sprawach z zakresu czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz uprawnienia do współpracy z wyznaczonymi koordynatorami z powszechnych jednostek  prokuratury z wyłączeniem współpracy merytorycznej w prowadzonych sprawach? Jeśli nastąpiły opóźnienia, konieczne jest wyjaśnienie ich przyczyn oraz o informacja o działaniach podjętych w celu realizacji tego działania.
12. Jaka jest liczba  funkcjonariuszy w  Komendach Miejskich  Policji,  Komendach  Powiatowych  Policji  oraz Komendach Wojewódzkich Policji wyznaczonych do prowadzenia postępowań o czyny z rozdziału XXV k.k? – informacje osobno wg wszystkich wymienionych kategorii jednostek wg aktualnego stanu.
13. Jaka jest liczba koordynatorów pełniących obowiązki konsultanta w oddziałach Straży Granicznej? – liczba wg stanu na termin realizacji działania, tj. koniec 2024 roku oraz wg aktualnego stanu.
14. Jaka jest  liczba koordynatorów posiadających uprawnienia do współpracy z wyznaczonymi koordynatorami  z  powszechnych  jednostek  prokuratury, z wyłączeniem współpracy merytorycznej w prowadzonych sprawach – wg stanu na termin realizacji działania, tj. koniec 2024 roku oraz wg aktualnego stanu.
15. Jaka jest liczba policjantów/koordynatorów, którzy odbyli szkolenie z języka angielskiego dla policjantów z służb kryminalnej (zajmujących się sprawami z zakresu handlu ludźmi) oraz zwalczania cyberprzestępczości z Komendy Głównej Policji, koordynatorów z Komend  Wojewódzkich Policji, członków Zespołów do walki z Handlem Ludźmi z KWP / KSP? – dane wg aktualnego stanu.
16. Ile przeprowadzono szkoleń z  zakresu  identyfikacji  osoby  pokrzywdzonej,  uwidocznionej  na  materiałach cyfrowych przedstawiających treści pornograficzne z udziałem małoletnich, w których uczestniczyli funkcjonariusze Policji? Jaka jest liczba przeszkolonych funkcjonariuszy Policji/koordynatorów? – dane wg aktualnego stanu.
17. Czy do 30 czerwca 2024 roku została opracowana koncepcja interdyscyplinarnych,  międzyinstytucjonalnych szkoleń dla policjantów, funkcjonariuszy Straży Granicznej, prokuratorów, sędziów, pracowników NASK – PIB/Dyżurnet.pl, z zakresu aspektów psychospołecznych zjawiska wykorzystywania  seksualnego  dzieci,  w  tym  w  cyberprzestrzeni, oraz  metodologii  prowadzenia postępowań w sprawach o czyny  zabronione/czyny  karalne  przeciwko  wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, komunikacji z małoletnimi, w tym niepełnosprawnymi? Czy zawarto porozumienia z Naczelną Radą Adwokacką i Krajową Izbą Radców Prawnych w celu umożliwienia udziału w szkoleniach adwokatów i radców prawnych?
18. Jaka jest liczba przeprowadzonych ww. szkoleń, liczba przeszkolonych funkcjonariuszy Policji, funkcjonariuszy Straży Granicznej, sędziów, prokuratorów, pracowników Dyżurnet.pl?
19. Czy do 30 czerwca 2024 roku została opracowana koncepcja interdyscyplinarnych szkoleń warsztatowych dla funkcjonariuszy  Policji,  funkcjonariuszy Straży Granicznej, prokuratorów, sędziów, kuratorów sądowych, specjalistów z zakresu psychologii, psychiatrii, seksuologii poświęconych praktycznym  aspektom  zapobiegania  i  zwalczania  czynów zabronionych / czynów karalnych przeciwko wolności seksualnej na szkodę małoletnich, w tym w cyberprzestrzeni? ? Czy zawarto porozumienia z Naczelną Radą Adwokacką i Krajową Izbą Radców Prawnych w celu umożliwienia udziału w szkoleniach adwokatów i radców prawnych?
20. Jaka jest liczba przeprowadzonych ww. szkoleń? Jaka jest liczba przeszkolonych funkcjonariuszy Policji, funkcjonariuszy Straży Granicznej, sędziów, prokuratorów, kuratorów, pracowników Dyżurnet.pl, specjalistów z zakresu psychologii, psychiatrii, seksuologii?
21. Czy do 30 czerwca 2024 roku zostały opracowane zasady  uzyskiwania dostępu do superwizji  i  zapewnienie  superwizorów oraz  punktów dostępności dla  funkcjonariuszy  Policji oraz  Straży Granicznej, prowadzących postępowania z zakresu czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich?
22. Jaka jest liczba zrealizowanych warsztatów superwizyjnych? Jaka była liczba funkcjonariuszy Policji uczestniczących w warsztatach superwizyjnych? Jaka była liczba funkcjonariuszy SG uczestniczących w warsztatach superwizyjnych? Proszę o podanie danych wg stanu na koniec 2025 roku – odrębnie dla funkcjonariuszy Policji i SG oraz w odniesieniu do superwizji indywidualnej, grupowej i zbiorowej, a także bezpośredniej o pośredniej.
23. Czy do 30 czerwca 2024 roku zostały opracowane zasady  uzyskiwania dostępu do wsparcia psychologicznego i zapewnienie punktów dostępności funkcjonariuszom Policji prowadzącym postępowania w sprawach  o  czyny  zabronione  przeciwko wolności seksualnej  i obyczajności na szkodę małoletnich? Jaka była liczba funkcjonariuszy Policji korzystających ze wsparcia psychologicznego – wg danych na koniec 2024 roku i obecnie.
24. Czy do końca 2024 roku opracowana została koncepcja funkcjonowania systemu wymiany informacji o wartościach hash między Policją, NASK – PIB/Dyżurnet.pl oraz sektorem prywatnym?
25. Na jakim etapie znajduje się uruchomienie ww systemu? Czy wg aktualnego stanu istnieje opóźnienie w harmonogramie uruchmienia systemu – zgodnie z Krajowym Planem na koniec 2025 roku. Jaka jest liczba wartości hash znajdujących się w systemie?
26. Ile przeprowadzono analiz obowiązujących przepisów i rozwiązań technologicznych w zakresie możliwości adaptacji i wdrożenia narzędzi / rozwiązań technologicznych umożliwiających proaktywne przeszukiwanie Internetu i ujawnianie treści pornograficznych z udziałem małoletnich?
27. Czy do 30 czerwca 2024 roku opracowano w Prokuraturze Krajowej system i zasady koordynacji w prokuraturze w zakresie: zbierania danych  statystycznych dotyczących czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich; przeprowadzanie analiz akt tej kategorii postępowań, sporządzanie cyklicznych sprawozdań z tych analiz i wydawanie na podstawie uzyskanych wniosków pism instrukcyjnych?
28. Ile działań zostało podjętych na poziomie poszczególnych jednostek prokuratur, usprawniających prowadzenie postępowań o czyny zabronione przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich?
29. Czy do 30 czerwca 2024 roku opracowano i wydano wytyczne dotyczące metodologii  prowadzenia  postępowań dotyczących czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich w powszechnych  jednostkach  organizacyjnych  prokuratury i ich aktualizacje?
30. Ile ocen potrzeby aktualizacji ww. wytycznych dotychczas dokonano i jaka jest ich treść?
31. Czy do 31 grudnia 2024 roku wyznaczono w prokuraturach, w tym w prokuraturach okręgowych, prokuratorów koordynatorów ds. czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich oraz wypracowano zasady i ramy ich współpracy z koordynatorami  z  Komend  Wojewódzkich Policji oraz z Oddziałów Straży Granicznej? Jaka jest liczba koordynatorów osobno w prokuraturach okręgowych, osobno w pozostałych jednostkach prokuratury, wg stanu na 31 grudnia 2024 rok oraz obecnie. Jaka jest treść zasad i ram współpracy z koordynatorami  z  Komend  Wojewódzkich Policji oraz z Oddziałów Straży Granicznej.
32. Czy do 30 czerwca 2024 roku zostały ustalone  zasady  uzyskiwania dostępu do  wsparcia  psychologicznego dla prokuratorów prowadzących postępowania o  czyny  zabronione przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich oraz  biegłych uczestniczących w takich postępowaniach oraz czy zostały zapewnione punkty dostępności? Jaki jest opis zasad oraz zakres listy zapewnionych punktów dostępności wg stanu na 30 czerwca 2024 roku oraz obecnie
33. Jaka była liczba osób uczestniczących w różnych formach ww. wsparcia psychologicznego?
34. Czy do 31 grudnia 2024 roku dokonana została inwentaryzacja i zaewidencjonowanie istniejących materiałów edukacyjnych/dydaktycznych dla funkcjonariuszy  Policji, sędziów, prokuratorów, kuratorów, biegłych dotyczących metodyki prowadzenia przez nich czynności z małoletnimi pokrzywdzonymi przestępstwami i  nieletnimi  sprawcami  czynów karalnych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz umieszczenie materiałów na stronie internetowej realizatorów działania? Jaka była liczba ww. materiałów wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz wg stanu obecnego.
35. Ile rekomendacji dotyczących opracowania nowych pozycji w ww. zakresie zostało przygotowanych wg stanu na zakończenie działania 31 grudnia 2025 roku?
36. Ile do 31 grudnia 2024 roku opracowanych zostało metodyk przeznaczonych dla sędziów i prokuratorów? W tym metodyki wysłuchania małoletniego w postępowaniu cywilnym i opiekuńczym, przesłuchiwania nieletniego (na potrzeby postępowania na podstawie ustawy  z  dnia  9  czerwca  2022  r.  o  wspieraniu  i  resocjalizacji  nieletnich,  Dz.  U.  poz. 1700 oraz z 2023 r. poz. 289 i 1860), przesłuchania oskarżonego, który nie ukończył 18 lat, przesłuchania małoletniego pokrzywdzonego i świadka w procesie karnym, z uwzględnieniem metodyki przesłuchania osób poniżej 18 lat ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi oraz cudzoziemców?
37. Ile zostało opracowanych wytycznych dotyczących standardów opiniowania przez biegłych z zakresu  psychologii,  informatyki,  antropologii/antroposkopii,  ginekologii,  seksuologii, psychiatrii uczestniczących w postępowaniach dotyczących popełnienia czynu zabronionego / czynu karalnego przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? Ile zostało  zaplanowanych do końca realizacji działania w 2026 roku?
38. Jakie podjęte zostały działania w celu otwarcia odpłatnych studiów podyplomowych dla specjalistów z zakresu: informatyki,  antropologii/antroposkopii, seksuologii, psychologii sądowej, psychiatrii oraz ginekologii z zakresu prawnych aspektów opiniowania oraz uczestnictwa w czynnościach procesowych z udziałem małoletnich? Jaka jest liczba uczelni posiadających studia podyplomowe z zakresu prawnych aspektów opiniowania oraz uczestnictwa w czynnościach procesowych z udziałem małoletnich? Jaka jest liczba osób, które podjęły lub ukończyły studia podyplomowe?
39. Jaka jest liczba jednostek oraz ośrodków ochrony zdrowia, w których są realizowane programy  terapeutyczne lub udzielane świadczenia medyczne osobom z zaburzeniami preferencji seksualnych lub osobom, które popełniły czyny zabronione / czyny  karalne przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? Jaka jest liczba jednostek penitencjarnych, w których są realizowane programy terapeutyczne lub  udzielane świadczenia medyczne wskazanym osobom? Jaka jest liczba placówek resocjalizacyjnych, w których są realizowane programy terapeutyczne  lub udzielane świadczenia medyczne wskazanym osobom?
40. Czy została przygotowana informacja o  programach terapeutycznych oraz świadczeniach medycznych  w publicznym systemie ochrony zdrowia dla osób z zaburzeniami preferencji seksualnych lub osób, które popełniły czyny zabronione / czyny  karalne przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? Ile osób skorzystało z tej informacji?
41. Jaka była liczba osób y z zaburzeniami preferencji seksualnych oraz  osób, które popełniły czyny zabronione / czyny karalne przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich – ubiegających się o udział w programie terapeutycznym lub dostęp do świadczenia medycznego? Jaka była liczba podmiotów realizujących programy oddziaływań terapeutycznych  lub  udzielających świadczeń medycznych osobom z zaburzeniami preferencji seksualnych,  które dopuściły się czynów zabronionych / czynów karalnych przeciwko  wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? Jaka była liczba osób, które skorzystały z programów oddziaływań terapeutycznych  lub  świadczeń medycznych dla osób z  zaburzeniami  preferencji  seksualnych, które dopuściły się czynów zabronionych / czynów karalnych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? – dane wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz wg stanu obecnego.
42. Ile opracowano wytycznych dotyczących opiniowania w sprawach o czyny zabronione / czyny karalne przeciwko wolności seksualnej na szkodę małoletnich, w których jest  konieczne powołanie biegłych z zakresu różnych specjalności? – wg stanu do końca realizacji działania w 2025 roku.
43. Jaka była liczba  oskarżonych/skazanych/nieletnich,  którzy  popełnili  czyn  zabroniony / czyn karalny przeciwko  wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich,  co  do  których sporządzono opinię na  potrzeby  oceny stopnia prawdopodobieństwa ponownego popełnienia czynu zabronionego? – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie
44. Jaka była liczba sprawców/nieletnich, wobec których ustalono  potrzebę objęcia terapią lub  innymi formami oddziaływania? – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
45. Czy są monitorowane przypadki recydywy wśród osób, które dopuściły się czynów zabronionych / czynów karalnych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, po ukończeniu odziaływań terapeutycznych? Jaka była liczba osób skazanych za czyny przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, które po ukończeniu programu terapeutycznego ponownie  popełniły czyn zabroniony przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletniego? Jaka była liczba nieletnich sprawców czynów karalnych, którzy po ukończeniu programu terapeutycznego  ponownie popełnili czyn karalny albo czyn zabroniony przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletniego? – każdorazowo dane wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
46. Ile zostało zawartych porozumień między jednostkami organizacyjnymi Służby Więziennej oraz podmiotami leczniczymi w zakresie diagnozowania / zapewniania  oddziaływań terapeutycznych dla osób, które dopuściły się czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? – dane wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
47. Ile zostało przeszkolonych osób w ramach szkoleń dla kadr zakładów dla nieletnich, odrębnie dla zespołów psychologiczno-pedagogicznych, pracowników pedagogicznych oraz pracowników niepedagogicznych, dane wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
48. Czy do 30 czerwca opracowane zostały dobre praktyki w obszarze klasyfikacji materiałów przedstawiających wykorzystywanie seksualne małoletnich? Jaka jest treść tych dobrych praktyk.
49. Czy został opracowany harmonogram wdrożenia krajowej bazy materiałów przedstawiających wykorzystywanie seksualne dzieci, wraz z harmonogramem opracowania koncepcji funkcjonowania bazy oraz przygotowania projektów zmian legislacyjnych?
50. Jaka jest liczba koordynatorów posiadających dostęp do bazy Interpolu (ICSE) z KWP/KSP, policjantów  służb kryminalnych oraz zwalczania cyberprzestępczości z Komendy Głównej Policji prowadzącym czynności w sprawach  o  czyny  zabronione  przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? – dane wg stanu na 31 grudnia 2023 i 2024 roku oraz obecnie.
51. Jaka jest liczba i rodzaj działań na rzecz wzmacniania współpracy między przedstawicielami poszczególnych służb: kuratorów sądowych, Policji, Straży Granicznej, jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, przedstawicieli kuratoriów oświaty, centrum edukacji artystycznej i zainteresowanych jednostek ochrony zdrowia, działających na obszarze właściwości sądu rejonowego w celu zapewnienia spójności działań służb oraz podniesienia skuteczności niesionej pomocy? – informacje wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnego.
52. Czy do 31 grudnia 2024 roku zostały opracowane wytyczne dla ośrodków pomocy społecznej dotyczące organizacji  pracy na potrzeby zastosowania procedury określonej w art. 12a ustawy z dnia 29 lipca  2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1249, z późn. zm.)?
53. Czy do 31 grudnia 2024 roku opracowana została koncepcja profilu pieczy zastępczej dostosowanej do potrzeb małoletnich pokrzywdzonych czynem zabronionym przeciwko wolności seksualnej i obyczajności?
54. Jaka jest liczba miejsc dostosowanych do potrzeb małoletnich pokrzywdzonych czynem zabronionym przeciwko wolności seksualnej i obyczajności?
55. Jaka była liczba małoletnich pokrzywdzonych czynem zabronionym przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, którzy zostali umieszczeni w miejscach  pieczy  zastępczej dostosowanych do ich potrzeb?
56. Czy do 31 grudnia 2024 roku opracowano koncepcję lokalnego wykazu służb socjalnych, pedagogów szkolnych, dzielnicowych, przedstawicieli Straży Granicznej, kuratorów sądowych, ośrodków Funduszu Sprawiedliwości, organizacji pozarządowych w celu publikacji i bieżącej aktualizacji wykazu na  stronach  Powiatowych Centrów Pomocy Rodzinie, prokuratur, sądów?
57. Jaka była liczba utworzonych ww. wykazów oraz liczba miejsc publikacji wykazów w poszczególnych powiatach?
58. Czy do 31 grudnia 2024 roku opracowane zostały standardy miejsc/punktów pomocy/wsparcia specjalistycznej pomocy psychologicznej, terapeutycznej, udzielających wsparcia materialnego, prawnego małoletnim pokrzywdzonym czynami zabronionymi / czynami  karalnymi  przeciwko wolności seksualnej i obyczajności,  z oznaczeniem  miejsc/punktów przygotowanych na przyjęcie małoletnich z problemami  komunikacyjnymi?
59. Jaka była liczba ww. punktów pomocy i rodzaj oferowanej pomocy spełniających ustalone standardy? Jaka była liczba osób, które skorzystały z różnych form pomocy w ww. punktach? Jaki był koszt świadczeń udzielonych osobom pokrzywdzonym przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich?
60. Jaka jest liczba podmiotów/instytucji pomocowych: służb socjalnych, pedagogów szkolnych, dzielnicowych, przedstawicieli Straży Granicznej, kuratorów sądowych, ośrodków Funduszu Sprawiedliwości, organizacji pozarządowych, miejsc/punktów pomocy/wsparcia specjalistycznej pomocy psychologicznej, terapeutycznej, udzielających wsparcia materialnego, prawnego małoletnim pokrzywdzonym czynami zabronionymi / czynami  karalnymi  przeciwko wolności seksualnej i obyczajności,  z oznaczeniem  miejsc/punktów przygotowanych na przyjęcie małoletnich z problemami  komunikacyjnymi,  których dane umieszczono na  platformie  https://www.116sos.pl/wyszukiwarka_osrodkow?
61. Jaka była liczba i rodzaj działań na rzecz upowszechnienia informacji  o punktach / miejscach  świadczących specjalistyczną pomoc i udzielających wsparcia małoletnim pokrzywdzonym czynami zabronionymi / czynami  karalnymi przeciwko wolności seksualnej i obyczajności oraz rodzaju świadczonej pomocy / wsparcia?
62. Jaka była liczba i rodzaj działań na rzecz upowszechnienia informacji o numerze 116 123? Jaka była liczba osób korzystających z numeru 116 123?
63. Ile zostało zawartych porozumień o współpracy między instytucjami i organizacjami, w tym prowadzącymi Infolinię, a ośrodkami działającymi w ramach Funduszu Sprawiedliwości w celu ułatwienia osobom małoletnim skorzystania ze  wsparcia  prawnego, psychologicznego lub materialnego? –wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
64. Jaka była liczba małoletnich skierowanych z Infolinii do ośrodków Funduszu Sprawiedliwości – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
65. Jaka była liczba zorganizowanych konferencji poświęconych problematyce przeciwdziałania czynom zabronionym / czynom  karalnym przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich? Jaka była liczba osób uczestniczących w tych konferencjach?
66. Czy do 30 czerwca 2024 roku opracowano zalecenia co do standardów ochrony małoletnich dla każdej placówki oświatowej, opiekuńczej, wychowawczej, resocjalizacyjnej, religijnej, artystycznej,  medycznej, rekreacyjnej, sportowej lub związanej z rozwijaniem zainteresowań przez małoletnich, do której uczęszczają lub w których przebywają małoletni, oraz innych  miejsc, gdzie są prowadzone zajęcia grupowe lub jest organizowana działalność tego rodzaju dla małoletnich?
67. Jaka była liczba placówek, instytucji, które wdrożyły ww. standardy – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
68. Czy do 31 grudnia 2024 roku zostały przygotowane zasady organizacji szkoleń i programów szkoleń, przygotowano szkolenia i materiały do szkoleń  kaskadowych dla nauczycieli/pedagogów z zakresu profilaktyki  wykorzystania  seksualnego,  rozpoznawania objawów wykorzystania seksualnego i postępowania w przypadku podejrzenia/ujawnienia czynu przeciwko wolności seksualnej i obyczajności popełnionego na szkodę małoletniego ucznia?
69. Jaka była liczba ww. szkoleń oraz liczba ich uczestników?
70. Jaka była liczba i rodzaj działań wspierających kadry systemu ochrony zdrowia z zakresu komunikacji i postępowania z małoletnimi pokrzywdzonymi czynami przeciwko wolności seksualnej i obyczajności? – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
71. Czy do 30 czerwca 2024 roku została przygotowana koncepcja szkoleń dla asystentów rodziny, rodzin zastępczych, prowadzących rodzinne  domy  dziecka  oraz  pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych systemu wspierania rodziny, pieczy zastępczej i adopcji, o których mowa  w  ustawie  z  dnia  9  czerwca  2011  r.  o  wspieraniu  rodziny  i  systemie  pieczy zastępczej (Dz. U.  z  2023 r.  poz. 1426 i  1429), pracowników ośrodków Funduszu Sprawiedliwości z zakresu czynników ryzyka skrzywdzenia czynem przeciwko  wolności seksualnej i obyczajności oraz komunikacji i postępowania z małoletnimi pokrzywdzonymi tego rodzaju czynami?
72. Jaka była liczba ww. szkoleń oraz liczba przeszkolonych osób?
73. Czy do 30 czerwca 2024 roku została przygotowana koncepcja interdyscyplinarnych szkoleń lub warsztatów tematycznych dla służb socjalnych, funkcjonariuszy Policji, kuratorów oraz osób pierwszego kontaktu z Sieci Pomocy Osobom Pokrzywdzonym Przestępstwem w celu poprawy komunikacji, a także podnoszenia kompetencji w zakresie podejmowania  interwencji  i  pracy  z małoletnim skrzywdzonym czynem zabronionym przeciwko wolności seksualnej i obyczajności?
74. Jaka była liczba ww. szkoleń/warsztatów oraz liczba przeszkolonych osób? – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
75. Jaka była liczba szkoleń/warsztatów w zakresie podnoszenia kompetencji sędziów orzekających w sprawach karnych i cywilnych z zakresu dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym związanych z popełnieniem czynu zabronionego przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletniego? Jaka była liczba przeszkolonych osób?
76. Czy przeprowadzono badania jakościowe i ilościowe akt spraw karnych i cywilnych dotyczących zasądzanych świadczeń o charakterze kompensacyjnym oraz wykonywania orzeczeń?
77. Jaka była liczba podjętych działań w celu zwiększenie świadomości małoletnich o telefonach zaufania dla dzieci oraz możliwych formach komunikacji oraz  liczby przyjętych zawiadomień o popełnieniu przestępstwa – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
78. Czy do 31 grudnia 2024 roku zaewidencjonowano dostępne, interdyscyplinarne materiały informacyjne dotyczące zjawiska przestępczości przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, w tym w cyberprzestrzeni, dla małoletnich i opiekunów/rodziców (broszury, wideo)? Jaka była ich liczba? – wg stanu na 31 grudnia 2024 roku oraz obecnie.
79.  Jaka była liczba zaakceptowanych propozycji opracowania nowych materiałów, przeznaczonych do udostępnienia i wykorzystania w szkołach i placówkach?
80. Jaka była liczba materiałów informacyjnych, opracowanych z dostosowaniem treści i metod do odbiorcy na bazie uwzględnionych ww. rekomendacji, a dotyczących zjawiska przestępczości przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, w tym w cyberprzestrzeni, dla małoletnich oraz opiekunów/rodziców?
81. Jaka była liczba udostępnionych materiałów oraz liczba miejsc udostępnienia materiałów: a) interdyscyplinarnych materiałów informacyjnych dotyczących zjawiska przestępczości przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, w tym w cyberprzestrzeni, dla małoletnich i opiekunów/rodziców (broszury, wideo) oraz przedstawienie propozycji opracowania nowych materiałów, przeznaczonych do udostępnienia i wykorzystania w szkołach i placówkach, b) informacyjnych, opracowanych z dostosowaniem treści i metod do odbiorcy na bazie uwzględnionych ww. rekomendacji, a dotyczących zjawiska przestępczości przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, w tym w cyberprzestrzeni, dla małoletnich oraz opiekunów/rodziców?
82. Czy do 31 grudnia 2024 roku przygotowano koncepcję zajęć profilaktycznych w szkołach i placówkach, poświęconych zagrożeniom czynami  zabronionymi / czynami karalnymi przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, w tym w Internecie, oraz zagadnieniom odpowiedzialności prawnej nieletnich z wykorzystaniem dostępnych materiałów lub przy udziale przedstawicieli Dyżurnet.pl, Policji, zaproszonych sędziów i prokuratorów?
83. Jaka była liczba szkół i placówek, w których prowadzono tego rodzaju ww. zajęcia profilaktyczne oraz jaka była liczba osób uczestniczących w ww. zajęciach profilaktycznych?
84. Czy do 31 grudnia 2024 roku przygotowano program działań informacyjnych na temat zjawiska występowania czynów zabronionych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich z udziałem Polskiego Centrum Programu Safer Internet oraz podnoszenie  poziomu wrażliwości i świadomości społecznej na to zjawisko?
85. Jaka była liczba i rodzaj ww. działań?
86. Czy do 31 grudnia 2024 roku polskie związki sportowe opracowały regulacje określające zasady  etyczne  uwzględniające specyfikę danego sportu oraz monitorowanie ich wdrażania?
87. Jaka była liczba związków, które wdrożyły zasady?
88. Czy do 31 grudnia 2024 roku opracowano procedury postępowania dla sytuacji po ujawnieniu lub otrzymaniu zgłoszenia o wykorzystaniu lub treściach przedstawiających wykorzystywanie seksualne małoletniego zamieszczanych w cyberprzestrzeni?
89. Jaka była liczba konsultacji z dziećmi i młodzieżą w zakresie planowanych działań edukacyjnych (liczba, lista skonsultowanych działań oraz opis konsultacji wraz z liczbą osób biorącej w niej udział)?
90. Jaka była liczba skonsultowanych z dziećmi i młodzieżą zmian aktów prawnych?
91. Czy do 31 grudnia 2023 roku przeprowadzono diagnozę kompetencji kadr profesjonalistów podejmujących i mogących podejmować interwencje psychologiczne wobec skazanych za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności? Jeśli nastąpiły opóźnienia, proszę o wskazanie przyczyn i podjętych środków zaradczych.
92. Czy przygotowano harmonogram opracowania koncepcji funkcjonowania linii telefonicznej, wraz z określeniem kompetencji ekspertów – konsultantów oraz informację, czy istnieje opóźnienie w terminowym (31 grudnia 2025) przygotowaniu tej koncepcji i jej wdrożenia (31 grudnia 2026)?
93. Czy do 31 grudnia 2024 r. został stworzony  wykazu  ośrodków udzielających świadczeń specjalistycznych z zakresu psychiatrii i seksuologii i udostępniony na stronie Ministerstwa Zdrowia wraz danymi adresowymi i kontaktowymi?
94. Czy do 31 grudnia 2024 roku zostały opracowane i umieszczone na stronie Ministerstwa Zdrowia oraz  wyspecjalizowanych, zainteresowanych instytucji materiały informacyjne na temat problematyki zaburzeń preferencji seksualnych, działań prewencyjnych skierowanych do osób z takimi zaburzeniami?
95. Czy powiększono bazę lokalową w zakładach karnych  na  potrzeby  utworzenia  nowych  oddziałów terapeutycznych? Jaka była liczba miejsc w oddziałach terapeutycznych wg danych na 31 grudnia 2023, 31 grudnia 2024 oraz obecnie?
96. Czy nastąpiło zwiększenie liczby etatów dla terapeutów i psychologów w zakładach karnych? Jaka była liczba etatów terapeutów i liczba etatów psychologów (w tym obsadzonych) wg danych na 31 grudnia 2023, 31 grudnia 2024 oraz obecnie?
97. Jakie opracowano rozwiązania legislacyjne i pozalegislacyjne, służące przeciwdziałaniu niewłaściwemu wykorzystywaniu produktów i usług społeczeństwa informacyjnego do podejmowania zachowań stanowiących czyny zabronione przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich?
98. Jaka była liczba inicjatyw (dyskusji, kampanii) oraz ich zasięg w zakresie podnoszenia świadomości pracowników / podmiotów z obszaru sektora gospodarki i usług na temat zjawiska przestępczości przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, jego skali, procedury reagowania i powiadamiania o zagrożeniu?
99. Jaka była liczba podjętych inicjatyw w zakresie organizacji dyskusji na temat zjawiska przestępczości przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, opracowania wytycznych dla mediów z zakresu  przedstawiania  problematyki  wykorzystania  seksualnego  małoletnich oraz  upowszechniania terminologii wrażliwej na osobę skrzywdzoną i szanującą jej godność?
100. Jaka była liczba zorganizowanych szkoleń/webinariów dla dziennikarzy na temat przestępczości przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę małoletnich, unikania działań powodujących wtórną wiktymizację małoletnich, poszanowania ich prywatności? Jaka była liczba przeszkolonych osób?

W związku z powyższym wnoszę o wszczęcie postępowania przygotowawczego w sprawie, a mając na względzie wysokie zagrożenie karą oraz oczywistą w tej sprawie obawę mataczenia, wnoszę również o podjęcie bez zbędnej zwłoki działań w kierunku zastosowania wobec osób wskazanych w zawiadomieniu izolacyjnych środków zapobiegawczych w postaci aresztu tymczasowego.

Jednocześnie wnoszę o nieprzesłuchiwanie mnie w charakterze świadka – w związku z faktem objęcia mnie ochroną prawną w Republice Węgierskiej ze względu na prześladowania i represje polityczne dokonywane przez marionetkową administrację w Warszawie, w tym przez objętego niniejszym zawiadomieniem urzędującego Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego. Wniosek ten motywuję również faktem, że materiał dowodowy stanowią informacje i dokumenty dostępne powszechnie lub urzędowo.